Hendrik en Marie
Het erve de Slatboer wordt sinds 1907 bewoond door de familie Ter Woorst. De eerste generatie was Bernard ter Woorst, zijn vrouw Anna Hilderink en hun vijf kinderen (vier dochters en een zoon). De zoon, Heinrich Hermann ter Woorst, roepnaam Hendrik, trouwde in 1931 met Maria Hendrika Elisabeth Veendrick, roepnaam Marie. Zij was de oudste dochter van August Veendrick en Hendrika Antonia Welling en in 1904 in Gaanderen geboren. Haar jeugd bracht zij door op de Rietmolense havezathe de Seickerborg, beter bekend als het erve Borgman of de Ravenhorst. De boerderij stond waar nu de weg "Borgman" in Rietmolen ligt.
Ze vestigen zich op G51, de ouderlijke boerderij van zijn ouders.
In 1935 richt Hendrik met de heren H. Tenhagen vz, H.B. Katier, secr., J.A.F. te Rietmole, J.H. te Rietmole, G.E. Kormelink (allen net als mijn opa uit Neede) en J.H. Rupert (Haaksbergen) gezamenlijk de Rietmolense afdeling dan de Aartsdiacosanen RC Boeren en Tuindersbond te Arnhem en Neede, op. Het is een aankoopvereniging van landbouwbenodigdheden (kunstmest en veevoer). Het Twents Dagblad meldt in juni 1941 dat de heer te Rietmole en ter Woorst uittreden uit het bestuur.
In 1943 overleed Bernard ter Woorst op 72-jarige leeftijd. Zijn vrouw Anna Hilderink was enkele jaren eerder in 1939 al gestorven. Ook zij was bij haar overlijden 72 jaar oud.
Het gezin Ter Woorst-Veendrick telde zeven kinderen: vier zoons en drie dochters.
Het feit dat mijn opa in Duitsland is geboren (en sinds 1907 uit Nederlandse ouders geboren weer in Nederland woonde) maakte dat na de tweede wereldoorlog mijn grootouders tot "Vijanden" van de Nederlandse staat werden verklaard. Dit vijandschap gaat opvallend laat in. Het wordt namelijk pas op 12 oktober 1946 aangezegd. Eerst wordt een beheerder aangewezen, maar al na een jaar is mijn opa zelf beheerder en trekt de beheerder zich terug. 
Wel blijft het onderzoek naar of mijn grootouders "vijanden" zijn, gaande. Consequentie van de vijandverklaring is dat het bezit van mijn grootouders automatisch (!) als bezit van de Nederlandse staat wordt beschouwd.
Mijn opa schakelt een advocaat in om zich te laten vertegenwoordigen. Bij het lezen van de stukken, schaam ik mij over wat door de Nederlandse staat aan haar burgers vroeg. Eerst op 12 mei 1950 ontvangen mijn grootouders bericht dat zij wederom vrij over hun vermogen (ruim 30 duizend gulden, voor een belangrijk deel vast in de boerderij en beesten) kunnen beschikken. Echter voor de proceskosten (van beheer en onderzoek) ad fl. 1043 moeten zij betalen alvorens zij in 1951 inderdaad weer zelf over hun geld kunnen beschikken. Meer hierover vindt u hier
Ongelofelijk!
In 1949 verzoekt Hendrik (mede namens Marie) om zich te laten naturaliseren. Hier is de tekst van het verzoek tot naturalisatie te lezen. Vooral de zin: Dat echter tengevolge van het feit, dat hij niet de Nederlandse Nationaliteit bezit elk ogenblik moeilijkheden ondervindt en deze eveneens in de toekomst verwacht voor zijn nu nog minderjarige kinderen;" vind ik moeilijk om te lezen.
Over de boerderij kort na de oorlog leest u meer in de tab Boerderij Flipsweg 1946-1950
Na de Tweede wereldoorlog tot ver in de jaren zestig was op het erve Slatboer ook een meelhandel met aanverwante zaken gevestigd. Veel boeren uit Rietmolen en omgeving zullen zich in dit verband de naam Wessanen herinneren. Vooral rond 1960 werden in deze meelhandel grote omzetten bereikt, waarvoor vooral Bernard ter Woorst junior, zich inzette. Concurrerende bedrijven moesten toezien, hoe de omzetten van deze meelhandel voortdurend stegen.
Er zijn een aantal veldnamen, die vanouds bij de Slatboer horen: 'n Es, 'n Goorden, 't Olland en 't Slat. In 1959/1960 leverde de eeuwenoude es van de Slatboer de vele vrachten zand om achter de kerk van Rietmolen een stuk van het Olland op te hogen en geschikt te maken voor de aanleg van een nieuwe begraafplaats. In dezelfde jaren werd op een ontgrond deel van de es een grote schuur gebouwd, die nu dienst doet als veestalling.
De Slatboer is nu een erf met de grootte van 13 ˝ hectare cultuurgrond, waarop de bedrijfsspecialisatie gericht is op de winning van melk. Een kleine veertig melkkoeien (zwartbont) zorgen voor een dagelijkse melkstroom. Een vijftien stuks jongvee staan garant voor een ononderbroken melkwinning in de komende jaren.
Het melkveebedrijf op de Slatboer wordt tegenwoordig geleid door August ter Woorst die zijn vader is opgevolgd op de boerderij. August wordt daarbij terzijde gestaan (sinds 1966) door zijn vrouw Trudie, dochter uit de Needse familie Toon ten Elsen-ter Haar.
I
n 1975 is Hendrik ter Woorst gestorven. Hij is 75 jaar oud geworden. Zijn vrouw Marie ter Woorst-Veendrick is in 1988 overleden.
Een steen, aangebracht in de noordgevel van het woonhuis, vermeldt de initialen van drie generaties Ter Woorst, aan wie de erve de Slatboer een plek heeft geboden om te leven en te werken.
Henk Kormelink
overgenomen en bewerkt: januari 2008, aanvullingen over ABTB 2022, aanvullingen vijandelijkverklaring 2022